Σε αυτή τη σειρά θα γράφω τις σκέψεις μου έτσι όπως ακριβώς είναι (θα έχει σίγουρα λαθάκια και κάποιες φορές ίσως κάτι να μην βγάζει νόημα αλλά εννοείται δέχομαι κάθε feedback) με στόχο να σας δείξω και μέσα από τις δικές μου σκέψεις πως είναι τα πράγματα στην WLGaming αλλά και γενικά σε μία esports ομάδα.

Την ιδέα του My Thoughts την έχω πολύ καιρό τώρα, από όταν ήθελα να ανανεώσω το website και να αρχίζουμε να το ‘δυναμώνουμε” με ενημέρωση της ομάδας, θεματικά άρθρα κτλπ. Να ‘ναι καλά ο Ηλίας Κυριαζής που είναι φοβερός και έχει αναλάβει όλη την ενημέρωση. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ.

Θέλω να γράφω αυτά που σκέφτομαι σε ορισμένα πράγματα. Ίσως έτσι κάποιοι να με μάθουν καλύτερα αλλά και να κατανοήσουν περισσότερα πράγματα στο χώρο.

Πρώτο θέμα το οποίο νομίζω έχει πολύ ενδιαφέρον, είναι πως είναι να βλέπεις την ομάδα σου να χάνει, τι νιώθεις, τι σκέφτεσαι, τι είναι αυτό που μπορείς να κάνεις για να βοηθήσεις την ομάδα σου να γίνει πιο δυνατή και να τα σηκώσεις όλα;

Νομίζω πως έχω φτάσει -σχεδόν- τα 9 χρόνια στο χώρο (έχω χάσει τη μπάλα, βγάζω και πολλές άσπρες τρίχες στα 28 μου πλέον χαχα) και η εβδομάδα που πέρασε ήταν νομίζω από τις πιο δύσκολες. Γιατί όμως;

Γνωρίσαμε 3 βαριές ήττες στο Valorant Challengers Italy, χάσαμε στο GLL παίζοντας άθλιο League of Legends, χάσαμε στο FIFA 23 με βαριά ήττα, χάσαμε στο NBA2K, δεν νομίζω ότι χάσαμε κάπου αλλού (εκτός αν ξέχασα κάτι). Και είναι αυτό που λες, τι γίνεται; Τι κάναμε λάθος;

Αρχικά πρέπει να τονίσουμε ότι σε κανέναν δεν αρέσει η ήττα. Δεν υπάρχει άνθρωπος που του αρέσει να χάνει σε οποιονδήποτε τομέα. Άλλοι το παίρνουν πιο ήρεμα άλλοι πολύ πιο δύσκολα. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που ξεκίνησα από το να παίρνω πάρα πολύ βαριά την ήττα (Fun Fact: Όταν ήμουν ακόμα 20 χρονών, μετά από κάθε ήττα δεν μιλούσα σε άνθρωπο για 2 μέρες, τρελαινόμουν!) μέχρι που έφτασα πλέον σε ένα σημείο που λέω: “OK! Χάσαμε, ήταν καλύτεροι σήμερα, δεν πειράζει όμως, θα βελτιωθούμε αρκεί να δουλέψουμε όλοι μαζί σε αυτό και να προσπαθήσουμε να λύσουμε κάθε πρόβλημα”. Καταβάθος όμως πάντα πονάει η ήττα. Όταν βλέπεις ειδικά κάτι δικό σου ή κάτι που αγαπάς πολύ να χάνει, σε πονάει.

Παρόλα αυτά επειδή όμως και η ήττα είναι μες στο παιχνίδι, προφανώς γιατί και οι άλλες ομάδες προσπαθούν, δουλεύουν, έχουν όνειρα, θέλουν να πετύχουν όπως και εγώ έτσι και η ήττα θα ναι αργά ή γρήγορα αναμενόμενη. Εδώ μεγάλες ομάδες όπως η Barcelona ή η Real Madrid ή το πιο τρανό παράδειγμα η Manchester United που έχει χρόνια να πάρει τίτλο ρίχνοντας δις και φέρνοντας τους καλύτερους παίκτες κάθε χρόνο (καλά όχι, αλλά προσπαθούν) δεν παίρνουν τίτλο.

Όπως εξαρχής ανέφερα, σε κανέναν δεν αρέσει να χάνει, ούτε σε παίκτες/coaches/staff/managers, σε κάνεναν! Αλλά επειδή θα υπάρχει πάντα κάποιος καλύτερος από σένα, είτε ατομικά είτε ομαδικά αυτό που πρέπει να κοιτάξεις είναι να διορθώσεις τα λάθη σου, να βοηθήσεις τον συμπαίκτη σου να νιώσει πιο άνετα με την ομάδα και πιο “ελεύθερος” να δείξει το ταλέντο του, να παροτρύνεις όλη την ομάδα να “δουλέψει” με στόχο να γίνουν καλύτεροι και να δείξεις το τι κατάφερες να πετύχεις στον επίσημο αγώνα. Στο τέλος της ημέρας άνθρωποι είμαστε όλοι. Θα έχουμε και κακή μέρα, ο καθένας έχει τα προσωπικά του προβλήματα τα οποία τον επηρεάζουν στην ψυχολογία και στην απόδοση του και ίσως να μην ταιριάζουν και κάποιοι άνθρωποι μεταξύ τους για να μπορέσουν να γίνουν καλύτεροι.

Για αυτό τι πρέπει να κάνουμε;

Αυτό ξεκινάει από μένα σαν Γιάννης, καθώς πρέπει να στηρίξω τους παίκτες και τις ομάδες μου σε κάθε νίκη ή ήττα μαζί με τους managers των ομάδων, ο coach να ναι ο πυλώνας που θα βασιστούν οι παίκτες για να διορθώσουν τα λάθη τους και να γίνουν καλύτεροι και μετά το mentality των παικτών για να αφοσιωθούν στο team και στο project αυτό με στόχο την καλύτερη δυνατή απόδοση σε κάθε τουρνουά ή league που αγωνίζονται.

Κάθε ήττα είναι και ένα “μάθημα” στο να γίνεις καλύτερος και να αντιμετωπίσεις το επόμενο σου “εμπόδιο”!

(Μέχρι να ξαναχάσουμε έτσι και να πάω 0-100 🤣)